قطع ارتباط با متربی اگر به‌عنوان یک قهر تربیتی باشد خوب است و الّا خود می‌تواند آسیب و آفتی باشد. قهر تربیتی چند ویژگی دارد که ما به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:
1. متربی دلیل این بی‌مهری را بداند.
2. بی مهری مربی برای او سنگین باشد و حاضر باشد به‌خاطر برقراری ارتباط دوباره، از آنچه موجب قهر مربی گشته است دوری کند و رضایت مربی را به‌دست آورد.
3. مدت‌زمان آن طولانی نباشد.
قابل ذکر است که این اهرم و ابزار تربیتی نباید به یک ابزار دم دستی (معمول) تبدیل شود، بلکه باید آخرین تیر ترکش مربی باشد؛ چراکه اگر مربی به محض به‌وجود آمدن یک مشکل، با متربی قهر کند، این قهر، کمترین اثری نخواهد داشت و در مواقع لزوم (که نیاز واقعی به آن داریم)، نمی‌توان از آن بهره برد.
[1]
منبع: http://tsalehin.blog.ir/post/107 [2]