|
صالحین آنلاین | قرارگاه سرگروهها و مربيان فرهنگي کشور
|
|
 |
در فضیلت اردو |
بخش اول
در فضیلت اردو!
هیچ وقت در محرم و صفر به اردو نمی‌رویم. یک ماه هم از محرم گذشت و ما همچنان به اردو نرفتیم. اگر امروز با هم سفر نمی رفتیم کلاس ناراحت می‌شد ومربی ناراحت تر.
نگاههای بچه‌ها به مربی مثل ساعت سخن گو دم به دم دم، رفتن را یاد آوری می کند.
اما من مربی معرفت و آداب نوجوان هستم مسئول اداره گردشگری و صنایع دستی که نیستم!
ولی این «اما» خطاست. سفر بخشی از آدابی است که باید به این خوبان نشان دهم. تقریبا همه دانستنی ها را می دانند حالا وقت نشان دادن است.
نمی دانم چرا بعضی مربیان فکر می کنند مسئولیت آنها فقط سخنرانی و وعظ از ارتفاع دو متری است؟ برای بعضی از این عزیزانم دو متر فاصله زیادی است. نمی دانم چرا بعضی ها صدای ارکستر را از فاصله دو کیلومری می‌شنوند اما فریادهایی که از بالای منبر به زمین می رسد با اینکه نزدیک است نمی‌شنوند؟
چاره ایی نیست. ممکن است از این بعضی در «حلقه صمیمی» شما هم باشند. پس لازم است جواب این «چرا» را کشف کنید.
آیا این فاصله دلیلی دارد یا آن‌که دلیلی ندارد تا آن را متوجه بشوم؟
خلاصه اینکه مربی وظیفه دارد هم سطح و مانند یک دوست صمیمی کلمات را برای متربی «هجی» کند.
چون اگر از بالا به پائین خطاب کنی، غرور آمیز است.
و اگر از پائین به بالا خطاب کنی مخاطب تو را ذلیل و حقیر می‌بیند.
پس تنها راه این است که اگر از مخاطب بالاتری، آن قدر تواضع کنی که هم سطح او شوی.
دوست من نگران نباش که بزرگیت به باد فنا می‌رود و نمی توانی خودت را نشان دهی، چون با این کار خودت را به بهترین نفر که خدای جهان است نشان می‌دهی.
بنی آدم دوستان هم سطح خود را بهتر می‌فهمند.
پس تواضع به معنای کوچک کردن خود در نگاه متربی نیست.
ولی چرا سخن از اردو به تواضع رسید؟ چون وقتی تکبر باشد «برگزاری اردو» در خطر می‌افتد!
———————–
دو
پیشنهاد می‌شود درس های معرفتی و خدا شناسی در دل طبیعت و دامن کوهساران و زیر آسمان پر ستاره انجام شود که مانند وسایل کمک آموزشی درس‌های علوم و … عمل می‌کند.
یکی از راههای تبلیغ توحید خداوند بیان عجائب و لطائف خلقت است. پس چه بهتر به موازات ادای کلمات تصویر ستاره و ماه و … بالای سر شنونده حاضر باشد.
و … تصویر ستاره و ماه و … بالای سر شنونده حاضر باشد.
بعضی ها به بهانه انکه مربی هستند و اهل گردش نیستند خود و حلقه را از اردو محروم می کنند. درحالی که اردو هم بخشی از مستحبات اسلامی است. به شرطی که در راستای تقویت توحید معرفت خدا باشد.
اگر وظیفه مربی انتقال شریعت و حقیقت به جان وقلب متربیان است پس چرا باید از اردو غافل باشد؟ آیا اداب سفر از آداب اسلام نیست؟
————————
اردو فرصت با هم بودن است. همان فرصتی که معمولا مربیان باید به دنبال انها باشند تا انچه را گفته اند در عمل به متربیان خود نشان دهند.
امروز بعد از سه ماه با دوستانم به اردو رفتم آیا من می توانم این وظیفه را به خوبی نشان دهم؟
متربیان چه رفتارهایی از من شنیده اند و چه رفتارهایی می بینند؟
حکایتیست این و قلب نقطه تفکرات مربی. مربی باید تمرکز کند و عمل وگفتار خود را یکپارچه کند.
گاهی ادم ضد و نقیض سخن می گوید و ضد و نقیض عمل می کند؛ و گاهی توحیدی می گوید و یکتا عمل می کنند.
همان طور که اساس دین ما توحید است اساس اعمال ما هم باید نوعی انعکاس توحید و یکپارچی شود.
آخرين يادداشت ها
آخرين دانلودها
| جستجوي موضوعات 
| آخـرين نظرات کاربران 
| تبلیغات
کادرسازی مهمتره یا کار فرهنگی عمومی؟